بارها شنیده ایم که می گویند آدم ها متناسب با میزان معرفتشان عمل می کنند؛ بعضی از چیزها معرفت انسان را بالا می برد. انگار آدم را وارد دنیای جدیدی می کند درست مثل زیارت عاشورا؛ وقتی می خوانی غرق می شوی؛ حتی اگر به ت هم علاقمند نباشی بازهم با خواندن زیارت عاشورا نمی توانی از معرفت ی اش بی بهره بمانی. نمی توانی بپذیری که بنای این کلام عجیب، صرفا نفرین و یا حمد و ثنای آدمهای هزار و چهار صد سال پیش باشد؟
چه حکمتی است در سفارش به خواندن این زیارت؟ چه سرّی است در یادآوری بزرگترین فاجعه بشریت؟ واژه الی الابد که بعد ازسلام و صلوات ها و لعن و نفرین ها آمده است انگار تکرار تاریخ را فریاد می زند.
برائت از کدام خط فکری ما را تا ابد بیمه می کند؟
خط فکری ابوموسی اشعری چه بر سر اسلام آورده که تا روز قیامت باید حواسمان جمعش باشد؟! آوردن نام کسی که در عاشورا حضور نداشته ما را مجبور می کند کمی از عاشورا به عقب برگردیم و به این فکر کنیم که ابوسفیان چرا مورد لعن قرار می‌گیرد؟
ابوسفیان مسلمان است! قرآن می خواند! پیامبر او را به ماموریت می فرستد! با مال و جانش به اسلام خدمت می کند! او سردار سپاه اسلام می شود! او یک جانباز است! اما در اسلامِ او اهل البیت جایی ندارند!
اسلام ابوسفیانی، اسلامی با مدل خاصی از جنس خودش است، اسلام گزینشی! نکند اسلام بدون نماز، اسلام بدون حجاب، اسلام بدون فقه و یا حتی اسلام بدون ت هم همینگونه باشد!
اسلام ابوسفیانی اسلام با نفاق است، اسلام با منفعت و یا شاید اسلام با اختلاس. اسلامی که صاحبانش رونق کسب خویش را در بیچارگی دیگران می دانند و اخلاقیات در این اسلام فدا می شوند، دین داری نامتوازن و التزام صرفا به پاره ای از دین مطرح می شود.
اسلام ابوسفیانی فریاد علمایی است که در کِسوت عالِمی به مذمت سکوت علمای کوفه می پردازند در حالی که خود اهل سکوتند.
درباره این سایت