دود بی مسئولیتی، آتش جان امنیت
دود آسمان را سیاه کرده بود، سرک کشید. یکدفعه دوستش گفت: «چی را می خواهی ببینی؟ بیا کنار الآن یکی با چاقو تو را می زنه، بدو تا شب نشده به خانه برسیم، اینجا دیگر امن نیست.»
امن، امنیت، این واژه ها تا قبل از شنبه ۲۵ آبان، وجودش برای ما ایرانیان مثل نفس کشیدن امری عادی بود بطوریکه فراموش کردیم چه نعمت بزرگی در اختیار داریم؛ ولی شنبه شب و دو روز بعد آن با تمام پوست و گوشت و استخوان به خاطرش آوردیم.
قبل از آن وقتی می شنیدیم در سوریه، عراق یا افغانستان مردم به خاطر حفظ جانشان فرار می کنند و خانه و کاشانه شان منفجر می شود و در آتش می سوزد، معنایش را به وضوح درک نمی کردیم، چون در ایران امنیت کامل برقرار بود، اما فقط دو روز اغتشاش شد و خانه، مغازه، پمپ بنزین و بانک به آتش کشیده شد، همه در ایران معنای این جمله که بدترین شهر، شهری است که در آن امنیت نباشد را فهمیدند.
البته امنیت دارای ابعاد مختلفی است اما امنیتی که از آن صحبت می شود امنیت اجتماعی است که به واسطه آن امنیت ملی نیز ایجاد می شود.
اگر جمعیت تشکیل‌دهنده یک کشور نسبت به ارزشهای حیاتی مانند تمامیت ارضی، رژیم ی، اعتقادات دینی، فرهنگ و استقلال، احساس تعلق کرده و در احیاء و ارتقای هویت ملی بکوشند، انسجام و امنیت اجتماعی به وجود می آید. اما اگر گروه های مختلف جامعه، اطمینان خاطر خود نسبت به سلامت جامعه را از دست بدهند و با تکیه بر وجوه تمایز مذهبی، دینی و قومی، در مشروعیت ارزشهای حیاتی تردید کنند و دست به اعمال غیر قانونی بزنند، آنگاه نظام اجتماعی جامعه از هم گسیخته میشود و زمینه برای جنگ داخلی، مداخله خارجی، بی اعتمادی و امنیتی شدن مسائل عادی مهیا میشود.
بعد از گرانی بنزین، مردم به سوءمدیریت در نحوه انجام این افزایش قیمت آن هم در شرایط سخت معیشتی شان معترض بودند ولی به تمامیت ارضی، رژیم ی، اعتقادات دینی، فرهنگ و استقلال سرزمینشان علاقه مند بودند؛ اما عده ای گمان کردند مردم ارزش هایشان را رها خواهند کرد؛ لذا از حق طبیعی مردم برای اعتراض سوءاستفاده کردند تا عقده های خود را خالی کنند، به مال و جان مردم حمله کردند.
آنها امید داشتند تا مردم هم با آنها همراهی کنند و کشور را به سمت جنگ داخلی ببرند، ولی مردم ایران با اقتداء به رهبرشان، در پیروی از قانون، صف خود را از آشوبگران جدا کردند و بدین طریق آشوب ها در ظرف ۴۸ ساعت فروکش شد.
البته اعتراض مردم نسبت به سوءمدیریت ها تمام نشده است، لذا برای جلوگیری از سوءاستفاده غارتگران امنیت جامعه، مسئولین باید فضا و ابزارهای لازم برای ابراز وجود، اعتراض و طرح نظر از سوی مردم را فراهم کنند تا مردم بتوانند، صدایشان را به گوش مسئولین برسانند. همچنین مردم نباید مسئولیت خودشان در به وجودآمدن چنین شرایطی را نادیده بگیرند؛ چون این خود مردم بودند که به مسئولینی که الآن معترض به عملکردشان هستند رأی دادند، پس مسئولیت بزرگتر برای حفظ امنیت و پیشرفت کشور بر عهده خود مردم است.
مردم با انتخاب های آگاهانه خود می توانند افراد شایسته را به مسند قدرت بنشانند و مانع بروز شرایط بد اقتصادی امنیتی شوند. به همین خاطر مردم باید در هنگام انتخاب های خود به جای توجه صرف به تبلیغات اشخاص، کمی، فقط کمی سوابق مدیریتی قبلی نامزدهای کسب مقام های حکومتی را بررسی کنند تا علاوه بر فهم خط مشی فکری آنها به توان مدیریتی‌شان نیز پی ببرند و با توجه به میزان کارایی، آنها را انتخاب نمایند.
درباره این سایت