قناعت فرصتی برای آرامش

قناعت یعنی اکتفا کردن به آنچه که داریم و دوری از گله و شکایت بابت آنچه که نداریم.

گاهی وقتها باید داشته ها را نظاره گر بود. خانواده، سلامتی، درآمد کم اما حلال، جایگاه اجتماعی، آبرو، دل خوش، استعداد و هزاران هزار نعمت دیگر که از شمردنشان ناتوانیم.

وظیفه ما در برابر آنچه خداوند به ما بخشیده شکر نعمت است. اگر شکر نعمات الهی را بجا آوردیم رزقمان مضاعف می گردد، اما اگر تنها گوشه ای نشسته و نداشته هایمان را مرور کردیم کم کم داشته هایمان را هم از دست می دهیم.

یکی از راهکارهایی که در روایات برای تمرین قناعت ارائه شده این است که در امور دنیوی به آنهایی که سطح زندگی شان پایین تر است نظر افکنید و در امور مربوط به آخرت به بالادستان نگاه کنید.

وقتی به زندگی کسانی که از نظر مادی از ما پایین تر هستند بنگریم، ناخودآگاه به آرامش رسیده و از میزان اضطرابمان کاسته خواهد شد، چرا که در آن لحظه ذهن ما به این موضوع معطوف می گردد که وضع زندگی ما به لطف خدا از دیگران بهتر است و همین مساله آرامش ما را به دنبال خواهد داشت.

از دیگر سفارش هایی که منجر به شکر بیشتر و قناعت بهتر می گردد رفتن بر سر مزار مردگان است چرا که این امر انسان را متوجه فرصت زندگی می کند و او را شاکر و قانع بار می آورد.

تاکید اسلام به عیادت از بیماران و دلجویی از حال یتیمان و دستگیری از زیردستان و سفارش به همنشینی با فقیران و کمتر همنشینی نمودن با ثروتمندان نیز در راستای تقویت روحیه شکرگزاری انسان است.

نسیان و فراموشی بخش جدا نشدنی از وجود انسان است و شکر دائمی نعمات همچون پادزهری اثر غفلت ها را از بین می برد.

نکته دیگر اینکه در آموزه های اسلام انسان از یک سو به تلاش و کوشش برای کسب روزی دعوت شده و از سوی دیگر تاکید شده که خداوند روزی همه مخلوقات را بر عهده دارد و کسی را بی روزی نمی گذارد. البته این بدان معنا نیست که تلاش نکنیم و چیزی به دست نیاوریم بلکه منظور این است که با تلاش به آنچه رسیده ایم راضی باشیم.

و نکته ی آخر اینکه انسان هرچقدر بیشتر تمکن مالی داشته باشد مسئولیتش نیز بیشتر خواهد بود و با همان دارایی مورد ابتلاء و امتحان الهی قرار خواهد گرفت همانگونه که قرآن می فرماید:

وَ لا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلى‏ ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ زَهْرَهَ الْحَیاهِ الدُّنْیا لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَ رِزْقُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَ أَبْقى‏

و هرگز به متاعى که ما به گروهى از آنها داده ‏ایم، چشم مدوز که (این) شکوفه و جلوه‏ زندگى دنیاست (و ما مى‏ خواهیم) تا آنها را در آن بیازمائیم و (به یقین) روزىِ پروردگارت بهتر و پایدارتر است. (طه ۱۳۱)

زینب صالحی هاردنگی

لینک مطلب در ندای اصفهان