شتاب در کار خیر؛ درختی که ثمره اش سعادت مادی و معنوی است

ما در دنیایی زندگی می کنیم که بیشتر افراد آن با یکدیگر رقابت دارند؛ برخی برای بدست آوردن مال و رسیدن به پست و مقام به مسابقه می پردازند؛ بعضی هم در زمینه دانش و فناوری و گروهی نیز در میدان مکارم اخلاقی از دیگران پیشی می گیرند؛ گویا رقابت بخش جدا نشدنی دنیای ماست.

با نگاهی واقع بینانه به این نتیجه می توان رسید که نه دنیا برای کسی باقی می ماند و نه پست و مقام به کسی وفا می کند، بلکه کسب معنویات و کمالات انسانی ارزشمند است و حقیقتاً رقابت کننده در این عرصه جایگاه برتری نسبت به دیگران خواهد داشت؛ زیرا کسی که خود را بشناسد و در کسب فضایل اخلاقی به رقابت با خویش بپردازد به بالاترین قلّه دانش و معرفت رسیده است.

امام حسین (علیه السلام) می فرمایند: نَافِسوا فِی المَکَارِمِ وَ سَارِعُوا فِی المَغَانِمِ. ای مردم! در انجام کارهای نیک بر یکدیگر سبقت بگیرید و در سود بردن از پاداش های اخروی شتاب کنید. (کشف الغمّه، ج۲، ص۲۹ )

براساس سخن امام چنین می توان گفت، که دنیا همچون میدان مسابقه است و گروهی در این مسیر  فَاستَبِقُوا الخَیرات اند بدین معنا که در انجام کار نیک از یکدیگر پیشی می گیرند وهمین امربساط رشد و شکوفایی آنان را فراهم می نماید. اما افسوس در این میان، گروهی نیز با تباه ساختن عمر و فرصت خویش، قدم در مسیر خسران و نابودی می گذارند.

آری، فَاستَبِقُوا الخَیرات درختی است که ریشه اش باور ما و ثمره اش چیزی جز سعادت مادی و معنوی ما نخواهد بود.

خداوند در آیه ۱۴۸ سوره بقره ما را به مأنوس بودن به کار خیر دعوت کرده و در ادامه نیز حتی به گامی بالاتر یعنی سبقت در خوبی ها تشویق می نماید و در انتهای آیه به این امر اشاره می کند که هرکجا باشید بازگشت شما به سوی خداوند است. این یادآوری قیامت پس از امر به انجام کارهای نیک، بیانگر آن است که اگر ما انسان ها عقیده ای مستحکم به یَومُ القیامَه داشته باشیم، در انجام کارهای خیر سستی نخواهیم ورزید زیرا به این حقیقت خواهیم رسید که سعادت اخروی ما در گرو اعمال نیک ماست و انسان عاقل برای رسیدن به چنین خوشبختی، همه همت خود را در خدمت گرفته و لحظه ای از پا نمی نشیند«وَ لِکُلٍّ وِجهَهٌ هُوَ مُوَلِّیهَا فَاستَبِقُوا الخَیرَات…»

از جمله ویژگی های مومنان این است که هم اهل سبقت اند و هم تلاش می کنند که فرصت ها را از دست ندهند و در عین حال با شتاب در کار خیر جامعه را به مسابقه ای فرا می خوانند تا دیگران نیز در این امر خیر شرکت کنند. آنها از این طریق بذر انگیزه را در دل مردم کاشته و آنان را به سوی این امر پسندیده تشویق می کنند.

از آنچه که گفته شد چنین برداشت می شود که برآیند این نوع عملکرد مومنانه چیزی جز تقویت ارتباط عاطفی بین مومنین و سایر افراد جامعه نخواهد بود. این نگرش همه افراد جامعه را درجست وجوی عمل نیک به تکاپو وا می دارد و همه تلاش می کنند تا نخستین کسی باشند که کار خیر انجام می دهد.

صحنه های متعددی که ازخودگذشتی مردم عزیز و جهادگر و مخصوصا پزشکان و پرستاران را در این روزهای سخت بحران کرونا به تصویر می کشد گویای سبقت در کار خیر است که همان منش قرآن می باشد.

آری داستان انسان های نیک که به قرب الهی نایل می شوند چیزی جز گام برداشتن در این مسیر نیست.

 شکریه   

لینک مطلب در ندای اصفهان